Η επίτευξη της οργανικής ενότητας των εργατοϋπαλλήλων της Κύπρου με σκοπό την προώθηση αξιοπρεπών συνθηκών απασχόλησης, ισότητας και ίσων ευκαιριών για όλους, δίκαιης ανακατανομής εισοδημάτων και πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, ελευθερία και δημοκρατικές αξίες στην κοινωνία μας.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1962 μέσα στη δίνη των πολιτικών εξελίξεων μιας κρίσιμης και ταραγμένης ιστορικής περιόδου, μια χούφτα συνδικαλιστές με πρωτεργάτες τους Πέτρο Στυλιανού, Ιάκωβο Κατσουνωτό και πολιτικό σύμμαχο τον Βάσο Λυσσαρίδη ιδρύουν την Δημοκρατική Εργατική Ομοσπονδία Κύπρου.

Η εργατική τάξη της Κύπρου που μόλις είχε απαλλαγεί από την τυραννία του αποικιακού ζυγού διαπίστωνε ότι η εκμετάλλευση, η αδικία και η κοινωνική αναλγησία δεν γνώριζαν εθνική προσέλευση.

Η Νέα συνδικαλιστική οργάνωση με αίτημα την κοινωνική δικαιοσύνη απευθυνόταν σ' αυτούς που δεν συμβιβάζονταν με τα πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα. Σ' αυτούς που αναζητούσαν ένα τρίτο δρόμο. Μια νέα εναλλακτική πορεία για ουσιαστική συμμετοχή στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου.

Την ιστορική διαδρομή της ΔΕΟΚ την περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο συναγωνιστής Ρένος Πρέντζας στο ντοκουμέντο που μας κατάθεσε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο έκτακτο καταστατικό συνέδριο της ΔΕΟΚ το 1997.

«Ήταν τραχύς και δύσβατος ο δρόμος της. Χωρίς φίλους, με μόνο πολιτικό σύμμαχο και υποστηρικτή από το ξεκίνημα της τον Βάσο Λυσσαρίδη, η ΔΕΟΚ μπήκε ανάπηρη στη χουντοκρατούμενη δεκαετία του '70. Μ' όλη την αναπηρία της κατάθεσε τη συμβολή της στη γέννηση και το στερέωμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ και στον τιτάνιο αγώνα για την προάσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος και της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντιστάθηκε στη χούντα, στη ΕΟΚΑ Β' στην εκκλησιαστική συνωμοσία. Αντιστάθηκε στην επιδρομή της Τουρκίας, στην εισβολή και την κατοχή.»

Η επανίδρυση της ΔΕΟΚ το 1982 ήταν ένα ιστορικό γεγονός για το συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου.
Ο τόπος είχε ανάγκη από μια νέα ισχυρή συνδικαλιστική οργάνωση με όραμα, πάθος και αγωνιστικότητα, με βαθιά προσήλωση στις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης και της δημοκρατίας.

Πάλεψε σκληρά στα πρώτα της βήματα η ΔΕΟΚ για την έμπρακτη άσκηση από τους εργάτες του δικαιώματος τους να οργανώνονται στις συντεχνίες της προτίμησής τους.

Ένα χρόνο πριν το 6ο Συνέδριο στρατεύεται στην ΔΕΟΚ ο Ρένος Πρέντζας. Μαζί με τον τότε Γενικό Γραμματέα, τον Ιάκωβο Καστουνωτό και άλλους συναδέλφους εργάστηκαν για την προετοιμασία του Συνεδρίου της αναγέννησης τον Απρίλη του '82.

Ο Ρένος Πρέντζας από το βήμα του 6ου Συνεδρίου το 1982 περιγράφει στην Έκθεση Δράσης την προτεινόμενη πυξίδα πορείας, πολιτικής και πρακτικής της ΔΕΟΚ.

Αναφέρει: «Από τις ίδιες τις συνθήκες της Ίδρυσης της ΔΕΟΚ, προκύπτει η πρώτη κατευθυντήρια αρχή για το Κίνημα μας: Η αρχή της ηθικής ακεραιότητας, που σημαίνει όχι εξάρτηση, όχι μυστικές διασυνδέσεις, όχι σκοπιμότητες τρίτων, απόλυτη αφοσίωση στην εργατική τάξη κι' ασυμβίβαστη πάλη για την επικράτηση των στόχων της εργατικής τάξης.»

Πρόβλεψε το Συνέδριο τις δυσκολίες, αποφάσισε όμως ξεκάθαρα τα εξής:
«Είμαστε στην αρχή του δρόμου. Ο δρόμος απλώνεται μακρύς κι' όχι εύκολος μπροστά μας. Αλλά βγήκαμε στο δρόμο κι' αυτό έχει σημασία. Θα βαδίσουμε με σταθερά βήματα, χωρίς περιπέτειες, με αυτοπεποίθηση, σύνεση και αποφασιστικότητα».

Πάλεψε σκληρά και για χρόνια πολλά η ΔΕΟΚ, οι ΔΕΕ και τα μέλη τους, για την κατοχύρωση της αυτονόητης συνδικαλιστικής ελευθερίας.

Εργάτες μέλη της ΔΕΟΚ εκβιάστηκαν, απειλήθηκαν, τρομοκρατήθηκαν, έχασαν την δουλειά τους απλά και μόνο γιατί εντάσσονταν στην ΔΕΟΚ.

Αγώνας αδιάκοπος, η μια απεργία διαδεχόταν την άλλη μέσα στην δεκαετία του 80 για το δικαίωμα των εργατών μελών της ΔΕΟΚ να ανήκουν και να αντιπροσωπεύονται από την ΔΕΟΚ.
Παλέψαμε όμως αυτό τον αγώνα τίμια και στο προσκήνιο με ειλικρίνεια και διαφάνεια γιατί ήταν και είναι αγώνας τίμιος και δίκαιος.

Αντέξαμε στο χρόνο, επιβιώσαμε, καταξιωθήκαμε και καθιερωθήκαμε στην πορεία διότι ήμασταν ένα κομμάτι της εργατικής τάξης που πάλεψε σκληρά την ώρα που δεχόταν γροθιές κάτω απ' τη μέση και δεχόταν τα βέλη της πλειοψηφίας του υπόλοιπου εργατικού κινήματος, δίναμε την μάχη της εργατικής τάξης. Δίναμε δύναμη, κουράγιο, επιλογές, προτάσεις για τα καθημερινά συνδικαλιστικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που αφορούσαν τον εργάτη και τον πολίτη της ημικατεχόμενης πατρίδας μας.

Η ΔΕΟΚ επαναδραστηριοποιήθηκε το 1982 από αριθμό εργατικών ενώσεων που ήθελαν να προσφέρουν την «τρίτη επιλογή» στους εργαζόμενους ενθαρρύνοντας τους να ασκούν ελεύθερα το δικαίωμα τους να συνδικαλίζονται, για να εξασφαλίσουν την ύπαρξη ενός υγιούς περιβάλλοντος πολυφωνίας στο χώρο των εργατικών ενώσεων του τόπου.